Kabels. Er is over weinig zaken zoveel geschreven als over kabels. Vooral in de audiowereld. Het klankverschil tussen kabels is een zeer beladen onderwerp wat op diverse forums tot bijna ruzies heeft gezorgd.
Voor mezelf is het allemaal niet zo lastig. Ik hoor wat ik hoor en daar kan anderen van zeggen wat ze willen. En ik hoor dus verschillen tussen verschillende kabels. Vaak nuances maar soms ook grotere verschillen. Verschillen die er voor kunnen zorgen dat een installatie nèt dat vervelende scherpe randje in die vrouwenstem accentueert of juist wegneemt.
Het is ook net hóe je verschillen ervaart. De een lazert van zijn stoel van verbazing na het wisselen van een stel interlinks waarbij tegelijkertijd een ander mompelt dat het “ietsje frisser” klinkt.
Mijn kabelweg heeft zich in het begin voornamelijk binnen een paar merken afgespeeld, namelijk van den Hul, Monster en Siltech. Van den Hul interlinks waren de eerste interlinks die de onderdelen van mijn sets mochten verbinden. Hier hebben de D-102’s en een setje Thunderline jarenlang goede diensten gedaan.
De overstap naar Monster was een grotere voor wat betreft verschillen. Als interlink is toen de M1000 tussen de CD speler en versterker gekomen.
Waar de van den Huls vooral in het hoog een verandering hadden gegeven (lees rust) werd het geluid met de M1000 op meer fronten anders. Het hoog werd transparanter, midden opener en laag strakker.
Ik had al een tijdje honger naar meer op kabelgebied maar had andere zaken voor mijn set voorrang gegeven.
Siltech was het merk om eens aan de tand te voelen. De nieuwe classic Mk2 lijn kwam uit en de SQ-28 was de eerste om eens te proberen. Wat viel dat tegen zeg. De SQ88 echter voldeed dan wel weer uitstekend! Lees er HIER verder over.
Zo’n twee jaar later is de Siltech Classic MK2 serie gecompleteerd met de Siltech LS88 Classic MK2 G5.
De Monster M1000 is ook weer uit de kast gehaald. Tijdens de luistersessies met de DacMagic heb ik dit mooie apparaat proberen te vergeleken met de analoge uitgang van de Marantz UD8004. Aan de DacMagic had ik maar even een Van Den Hul D102 gehangen. Fout dus. Sjees, wat klonk dat duf. De D102 dus, niet de Dac. Toen ik de D102 had vervangen voor de M1000 gingen er aan paar gordijnen open. Het blijft ongelofelijk wat een kabel kan doen in je set.
Het verschil tussen de DacMagic en de UD8004 werd nu verwaarloosbaar klein. Mijn advies dan ook: doe kabels niet zo snel de deur uit. Voor je het weet moet je zelf weer de deur uit………
Met de komst van de Xanadu HRS17 F2D zijn er weer wat kabels bijgekomen. Onder andere een set lange interlinks speciaal voor de laag aansturing. De HRS17 heeft immers actief laag. De ViaBlue NF-B subwoofer interconnects doen hun werk prima. Net weer even meer lucht in het laag.
Ook de voedingskabels zijn vervangen door wat steviger exemplaren, met de dunne standaard bijgeleverde touwtjes had ik niet zoveel. Voorlopig ben ik zeer tevreden met alle verbindingen!
Met de komst van de Cambridge 851A/851C set kwam er ook een “nieuwe” verbindingsmogelijkheied, namelijk een gebalanceerde verbinding tussen bron en versterker. Dus ingelezen in de materie en wat spulletjes gekocht. Een tweetal meters kabel, namelijk de Tasker C128 en twee sets XLR pluggen van Neutrik, de NC3MXX-B en NCFXX-B. Dat was met een paar dagen in huis en het knutselen kon beginnen.
Met de Cambridge 851A kun je tegelijkertijd zowel on- als gebalanceerde verbindingen aansluiten en met een druk op de knop vergelijken, erg handig. Bij de eerste klanken was wel ìets verschil waar te nemen maar het was niet meteen duidelijk wat.
Na een aantal meer uitgebreide luistersessies wordt het duidelijk, de gebalanceerde verbinding en in- en uitgangen klinken absoluut anders. Meer presence in het middengebied en als geheel vooral muzikaler, swingender!
Niet gek voor een zelf in elkaar geknutselde set van nog geen €20 en dan ook nog vergeleken met een dure maar niet gebalanceerde Siltech van een honderdje of acht.
Maar er is meer mogelijk met zelfbouw. Zo viel mijn oog na wat zoek en leeswerk op een kabel van Grimm, welke ook is gebruikt om de gehele Wisseloord studio mee te bekabelen. Ik heb de Grimm TPR besteld samen met prachtige Neutrik NC3 pluggen en alles met zilversoldeer weer in elkaar geknutseld. En toch wéér een verbetering. Niet zodanig er een nieuw geluid is ontstaan maar heel subtiele verschillen. Ach, voor €29,40 zijn dit soort projecten goed haalbaar toch?
Het blijft een mooie hobby zo 🙂
Ook kabels die ergens in het inwendige van een apparaat zijn verstopt kunnen hun steentje bijdragen aan een puntje op de i. Zo is de Xanadu HRS 52 BA intern bedraad met de nieuwe Van den Hul The Skyline Hybrid
Ook op het digitale vlak is er veel te doen onder ander met ethernet kabels. Ik ben in de gelegenheid geweest om dit ook aan de tand te voelen en de Tasker C726 is zeker aan te raden!
Zo ook met digitale verbindingen zoals S/PDIF. Er is een keur aan mogelijkheden en redelijk makkelijk uit te proberen. De Audio-GD coaxiale kabel (Canare) speelt hier nu tussen de CA 851N en de Master 7 dac met veel succes!
Lange tijd ben ik absolute fan geweest van Siltech en was niet uit de set te slaan. Maar er zijn veranderingen gaande. Zo hebben de kabels van John van Gent hun kunsten vertoond, maar met wisselend resulaat.
Uiteindelijk is de van Gent weer verdwenen en heeft toch weer een Siltech interlink zijn intrede gedaan, de Siltech Classic Anniversary 550i XLR
Ook Van den Hul is in de set geweest in de vorm van de Mountain 3T interlink en de The Cloud 3T luidsprekekabel welke de Siltech LS88 doen verdrijven! Samen met de Siltech Classic Anniversary 550i XLR interlink een prachtige combinatie.
Met de komst van de Xanadu HRS80 heeft ook de Xanadu LS80 kabel zijn intrede gemaakt. Nooit kunnen verwachten dat de The Cloud in de hoek zou komen te staan maar dit was dan toch het moment!
De Mano Music Streamer is op de DAC aangesloten via HDMI. Een heel fraaie Pink Faun IL-1 doet daar erg goed dienst:
Kabels komen, kabels gaan. De Siltech Classic Anniversary 550i XLR is erg goed maar de bijna 30 jaar oude Van den Hul Thunderline staat ook z’n mannetje, wie had dat ooit gedacht!
Met de komst van een streamer met USB aansluiting is er ook een erg fraaie Tubulus Argentus USB V2 tussen de SOtM streamer aangesloten:
En omdat Tubulus kabel zo mooi in de set tot hun recht komen zijn er nog wat bijgekomen:
Tubulus Argentus I2S HDMI
Tubulus Argentus XLR interlink
Tubulus Argentus V2 Luidsprekerkabel
Tubulus Argentus ACSS interlink
Tijdens een upgrade van het netwerk zijn ook de bijbehorende kabels aangepakt en vervangen voor de Purecable netHQ V2. Ik kan niet meer zeggen dat netwerkkabels geen verschil uitmaken:
De netsnoeren of powercables zijn vaak een ondergeschoven kindje. Nou, hier niet meer. In het “Project 230V voeding” is ook dit aspect van de audioset aangepakt!
Als je eenmaal kabels gemaakt van PC-Triple C hebt gehoord wil je daar meer mee. Ik ben er wel achter dat dit metaal erg geschikt is voor audio. Purecable heeft nu de MSTR serie op de markt gebracht en die is geheel uit dit mooie materiaal gemaakt en mocht ik natuurlijk testen. Ze bevielen zo goed dat ze de set lange tijd hebben verbonden.
Er is in de tussentijd wel een uitstapje geweest naar Duelund luidsprekerkabel en wel de Duelund Dual DCA12GA. Je leest dat HIER
Maar bloed kruipt waar het niet kan en miste de Purecable SpeakerMSTR al weer snel. Die kwam terug in de vorm van een eigenbouwsel, de AEZ nanotec versie.
Dat zelf bouwen van kabels beviel eigenlijk best goed en het resultaat nog beter. Dit heeft geresulteerd in de AEZ Furutech RCA interlinks waar ik uitermate tevreden mee ben!
Met de komst van de Magna Mano ULTRA mkIII Farad netwerkspeler kwam er ook een I2S HDMI verbinding terug in de set. De HDMI battle wees uit welke kabel dat zou moeten worden, namelijk de Pink Faun IL-1. Dit merk/type had al eens eerder in de set gewoond en is nu dus weer terug
