De kabels van Purecable vinden hun weg steeds beter naar de audio- en muziekliefhebbers. En terecht, de kwaliteit alsmede de afwerking zijn van een zeer hoog niveau. Persoonlijk vind ik vooral het PC-Triple C koper wat in een aantal kabel types wordt gebruikt erg fijn klinken. Er zijn meer merken die dit gebruiken, echter volgens mij niet in combinatie met de natuurlijke nano-olie met microdeeltjes van goud en zilver.
De nieuwe Purecable MSTR serie kenmerkt zich onder andere door het gebruik van connectors van het merk ETI. Dit merk maakt fraaie connectoren waar zeer goed over is nagedacht qua constructie en materiaal keuzes. De gebruikte types zijn de Kryo’s en volledig CNC gefreesd uit Tellurium koper. Hierdoor ontstaat een stevige connector zonder overbodige massa. Na het CNC proces worden ze gereinigd, verzilverd en als finishing touch cryogeen behandeld. De connector wordt na het aanbrengen van de kabel in een messing behuizing geschroefd om EMI/RF instraling te voorkomen.
Uiteindelijk ontstaan er connectoren die niets meer aan het toeval over laten en technisch gezien het geluid geen strobreed meer in de weg zitten of zullen beïnvloeden.
Samen met het PC-Triple C koper en de nano-olie heb je dan een kabel in handen die in de basis ideaal zouden moeten zijn voor gebruik in een audioset. De kabels worden door Purecable voor levering ingebrand met een zogenaamde cable-burner waardoor een langdurige inspeelperiode achterwege kan blijven. Ondanks dat hanteer ik wel een periode van inspelen/gewenning om een en ander goed (op me) in te laten werken.
Als eerste is de speakerMSTR in mijn set geknoopt. Op een aantal vlakken lijkt de kabel qua opbouw op de nano ULTIMATE maar er zijn toch wel wat verschillen. Zo is bij de speakerMSTR veel aandacht besteed aan het bestrijden van vibraties. Naast de geleiders lopen PE-pijpjes welke, samen met katoenen strengen, er voor zorgen dat de onderlinge afstand niet verandert. Hieromheen is Japans papier gewikkeld en als laatste is er de buitenlaag van Polyolefin.
De kabel is voorzien van prachtige sleeve in de stemmige kleur Deepest Black en is er een zwarte aluminium splitter gemonteerd waaruit de afzonderlijke aders tevoorschijn komen welke zijn afgemonteerd met de genoemde ETI Kryo banaanconnectoren.
Voor wat betreft de weergave valt als eerste op dat de speakerMSTR veel kenmerken heeft van de nanoULTIMATE, daar kan ik kort over zijn. Vooral het fijn ontrafelen van micro details, daar is deze kabel erg goed in. 
Deze ragfijne details zorgen ook nu weer voor het ontegenzeggelijk bloot leggen van de structuren en timbre van instrumentklanken en minieme “verborgen” eigenschappen van stemmen. Wat bij de speakerMSTR opvalt ten opzichte van de nanoULTIMATE is de verbeterde ruimtelijke weergave. Dat hoor je door de diepere en bredere staging. Met je ogen dicht is de beleving van podia op ware grootte erg fijn. Ook kenmerken zoals langer uitklinken van instrumenten zijn ook verbeterd.
Het zijn géén verschillen waarvan je subiet van je stoel lazert van verbazing, je moet je muziek en set goed kennen om bovenstaande zo te ervaren maar dat zit hier wel snor. Ook als je een plaatje draait als muzikaal behang tijdens het stofzuigen of een gezellige babbelborrel zullen de verschillen niet tegen je opspringen. Maar op een heerlijke rustige avond met glas wijn in je hand en voetjes op tafel is het fantastisch om waar te nemen dat het geluid heeft gewonnen aan overtuigingskracht en luisterplezier door de genoemde verbeterde kenmerken. Naar mijn beste weten wordt voor deze speakerMSTR hetzelfde PC Triple-C koper gebruikt als bij de nanoULTIMATE met dezelfde nano-olie behandeling. Dat houdt in dat de verbeteringen ontstaan door de geoptimaliseerde ader-isolatie/omvlechting èn niet op z’n minst door de zeer goede ETI conrectoren!
Aan het laag was in dit stadium overigens niets verandert, want actief aangestuurd en nog niet via de linkMSTR interlink, dus geldt bovenstaande tot nu toe alleen nog maar voor alles boven de ca. 200 Hz.
Als tweede slachtoffer had ik de linkMSTR RCA in de set aangesloten en die zit tussen voorversterker en luidspreker om het laag van de Xanadu HRS80 aan te sturen. Daar de linkMSTR is gebaseerd op de nano 211 interlink maar dan afgemonteerd met de ETI connectoren verwachte ik daar geen mega verschillen met de vorige luistersessie en dat bleek ook, maar in vergelijk met de Tubulus Argentus is het laag wel iets voller en rijker, zonder in te leveren op gelaagdheid en gevoel van snelheid, dus daar zat al wat winst.
Wat ook opvalt is dat door een betere laagweergave de rest van het geluidsspectrum profiteert, midden en hoog liften mee op de de kwaliteiten van het laag en is op zich een bekend verschijnsel. Als je van een lompe en sompige laagweergave naar een strak en mooi gelaagde laagweergave overschakelt kan je verbaasd staan over hoe het geluidsbeeld van de midden- en hoogweergave opentrekt. Niet dat de Tubulus sompig laag leverde, maar wel anders van karakter en mijn set profiteert blijkbaar meer van het karakter van de Purecable linkMSTR.
Wat nu nog te verwachten na het aansluiten van linkMSTR tussen DAC, voorversterker en eindversterker? Nou, dan gebeurt er wel héél wat meer in het geluid. Technisch ook deels wel verklaarbaar, want nu zit er dus ook een linkMSTR (XLR) tussen DAC en voorversterker waar dus het gehele geluidsspectrum van kan genieten, dus ook het laag. En dan is nog een tweede linkMSTR XLR tussen voorversterker en eindversterker wat er voor zorgt dat midden en hoog vanaf zo’n 200Hz nogmaals kan profiteren van de goed eigenschappen van deze mooie materialen. Heb ik het woord synergy al eens laten vallen?
Hieronder weer enkele aantekeningen welke zijn gemaakt gedurende de uren luisteren nadat alle MSTR kabels in de set waren geknoopt en lekker ingespeeld:
Het eerste nummer wat ik draaide wat Hartbeat van Antonio Forcioni’s album Live. Het applaus wat klinkt vóór de muziek begint is meteen al raak, nog niet eerder heb ik elke op elkaar slaande hand zo afzonderlijk van elkaar kunnen waarnemen. Daar is meteen een fikse stap te horen. Het gitaarspel zelf heeft aan kracht gewonnen en zijn de texturen van de snaren perfect te “lezen”. De ambiance in de dieper geworden zaal is nog beter te proeven.
De mooie stem van Alison Kraus op It Doesn’t Matter van het album So Long So Wrong, waar ze samen met Union Station muziek maakt is mooi fragiel maar op momenten dat het krachtig moet zijn komt dit ook meer naar voren.
Het laag wat na een minuut of 2 loskomt heb ik nog niet zo diep en rijk gehoord en rolt met kracht de kamer in, heerlijk. De instrumenten staan ook hier weer strak gescheiden, echt een kenmerk van deze verbeteringen.
Lee Ritenour, Papa was a Rolling Stone op het album Overtime, een heerlijk nummer met fantastische muzikanten. Ook hier meteen in begin het op elkaar slaan van de drumsticks merk je meteen de toegenomen precisie en kracht. Anthony Jackson’s 6-snarige klinkt afgrond diep en loeistrak en is nog beter dan voorheen volledig los van de bassdrum te volgen.
Ook de trompet van Chris Botti staat strak gepositioneerd en afgebakend voor je neus te spelen.
Pat Metheny, Time Goes On van het album One Quit Night
Dit fraaie nummer heb ik op meerdere sets buitenshuis gehoord en klinkt altijd wel goed, gewoon een heerlijk gitaarnummer. Hier op mijn set proefde ik al eerder de lading en nu in volle glorie. In mijn beleving kan het bijna niet anders dan een afscheidsnummer zijn (in de breedste zin) en maakt bizar veel emotie los, waardoor een traan kan worden weggepinkt. Je let dan niet eens meer op zaken zoals de textuur van snaren of uitsterven van klanken. Als ik dat later bewust wel doe is het duidelijk dat die eigenschappen erg goed zijn.
Malia en Boris Blank met het nummer Turners Ship van het album Convergence musiceren er lustig op los in dit spektakel. Er zit veel in dit nummer en kan indien niet goed onder controle door de set best irritant zijn en dat heb ik op diverse bezochte set wel ervaren. Hier was dat gelukkig al niet het geval en wordt door gebruik van de MSTR kabels nog verder uitgeplozen. Dit is goed te horen bij een nog beter scheiding van de stemmen, de enorme controle van de laag energie. De stem van Malia wordt perfect vóór de percussie gepositioneerd, erg fraai.
Het nummer Liberty door Anette Askvik op het gelijknamige album is zo langzamerhand hèt testnummer allertijde geworden. Haar breekbare stem wordt tot in de fijnste details uitgepakt en de tweede zangeres staat volledig gescheiden iets schuin achter Anette. Het aanzetten van de sax, bespeeld door Petter Wettre, is mooi subtiel en eenmaal op kracht hoor je volledig ruimte waar hij staat te blazen. Het laag wat na zo’n drie en een halve minuut aanzet speelt rijk, gelaagd en onder volledige controle.
Net nummer Bolero Trieste wat het 
Rosenberg Trio samen met Toots Tielemans ten gehore brengt klinkt super. Het gitaarspel en de bongo’s klinken fraai los van elkaar. De gitaar wordt vanaf het begin van het nummer ondersteund door een bas, iets wat me eigenlijk nu pas opviel en de meerwaarde aangeeft van de verandering in de kabelbezetting in de set. Toots’ mondharmonica klinkt fantastisch, helder en scherp omlijnt.
Dotan’s stem op het nummer Let The River In van het album 7 Layers staat strakker in het midden van het geluidsbeeld. Voorheen leek er een lichte versmering met de gitaar, daar is nu geen spoor meer van te horen. De pauken (?) die na ruim 2 minuten inzetten klinken energievol zoals dat hoort en minder “rommelig”. Ook in de drukkere delen van dit nummer is alles uitstekend te onderscheiden.
Een heerlijk album als The New Cool met Bob James en Nathan East mag in een enkele muziekverzameling ontbreken. Natan’s bas op het nummer Oliver’s Bag is afgrond diep en geweldig mooi volgbaar met fraai natrillen van de snaren. Ook het zuchten van de bassist valt meer op dan voorheen. De door Bob James bespeelde piano klinkt krachtig en vooral heel natuurlijk.
Als iemand kenmerken van geluid omschrijft en dan vooral veranderingen daarvan, vervallen ze vaak (inclusief mijn persoontje) in dezelfde termen zoals toch weer meer ruimte, zwartere achtergronden en ga zo maar door. Maar het is meer dan dat, want meer ruimte houdt natuurlijk een kéér op. En dan kom ik in deze luistersessie op het onderstaande:
Men neme een goede band met fijne instrumenten en zangers en je zit een tijdje naar te luisteren de gemaakte muziek. Dan laat iemand ze stoppen, geeft alle bandleden een fijne massage, wat te eten en drinken en ze mogen even verder chillen op een lekkere zachte bank. Tegelijkertijd worden alle instrumenten afgesopt, perfect opnieuw afgesteld en geregeld en wordt de ruimte waarin wordt gespeeld meteen even op cruciale punten geoptimaliseerd.
Als je dan de band weer aanzwengelt klinkt dezelfde muziek als daarvoor, echter nu is het MUZIEK met hoofdletters, vloeiender en rijker. Dit zijn momenten dat je niet meer kunt stoppen met luisteren en het smaakt naar meer en meer, je wordt aan je haren in de emotie getrokken en je wordt deel van de klanken….. nou ja, zoiets dus 🙂
Bovenstaande mag als lichtelijk overdreven worden gelezen en dat snap ik want er staat natuurlijk niet een geheel nieuwe set spelen, maar ik hoop dat de strekking wel helder is. Op een bepaald niveau praat je niet meer over meer van dit en dat, maar het effect is dan meer dat àlle goede eigenschappen onder het audio-vergrootglas worden gelegd en beter worden uitgelicht. Eenzelfde effect heb ik ervaren met de voedingskabels die ik vorig jaar in één klap heb vervangen.
In de loop van de jaren heb ik al heel wat verschillende kabels in mijn audiosets gehad. En dus ook veel verschillende materialen: massief zilver, litze zilver, zilver met goud, massief koper, litze koper, ofc koper, hiFC koper, noem maar op. En dan nu wederom de PC-Triple C kopersoort, behandeld met natuurlijke olie met nanodeeltjes goud en zilver waar ook de voedingskabels in het project 230V voeding mee zijn opgebouwd.
Ik kan met een gerust hart zeggen dat dit PC-Triple C koper een van de beste, zo niet het beste, materiaal is om kabels mee te bouwen voor audiodoeleinden en raad dan ook iedereen aan die op het punt staat om kabels aan te schaffen, om de MSTR serie kabels van Purecable in het luistertraject mee te nemen….
PRODUCTPAGINA’s PURECABLE:
speakerMSTR en linkMSTR
Gebruikte apparatuur:
Voedingskabels Nanotec #308 PC-Triple C koper met Iego koper-rodium stekkers
1 x Purecable nanoPWR 309 (gebruikt op de DAC)
Purecable 8-voudig Nano Block met iFi AC iPurifier
Synology DS212+ NAS
SOtM sNH-10G switch met sCLK-EX en sPS-500 voeding
Intel NUC8i7BEH met iFi iPurifier2 in de voeding
Purecable netHQ V2 netwerkkabels (3x)
SOtM sMS-200Ultra Neo met sPS-500 voeding
Tubulus Argentus USB V2 kabel
Singxer SU-1 met SOtM sCLK-EX Upgrade en sPS500 voeding
Tubulus Argentus I2S (HDMI)
Audio-GD R-7 DAC met Accusilicon klok upgrade, DA-7V2 boards en Magnafied
Audio-GD Master 1 voorversterker
Purecable linkMSTR XLR interlinks
Purecable linkMSTR RCA interlink
Audio-GD Master 3 eindversterker
Purecable speakerMTSR luidsprekerkabel
Xanadu HRS80 luidsprekers met IsoAcoustic GAIA II
Beste Rene,
Ik heb inmiddels ook de Kinki B7 blokken besteld na Jack hier op bezoek gehad te hebben met een korte demo van zijn Kinki EX-M1. Bijzonder geraffineerde versterker. Wellicht binnenkort ook de Holo Audio Spring 3 🙂 om ze aan te sturen. Inmiddels ben ik me ook veel in het verdiepen in kabels en heb ik ook diverse producten geprobeerd zoals Grimm en Tellurium Q Ultra Black. Via jouw site was mijn oog ook ook gevallen op het Gelderse Purecable.
Na wat persoonlijk onderzoek naar dit bedrijf en de opbouw van hun kabels, wil ik toch even een aantal zaken tegen het licht houden. Voor alle duidelijk ik heb er zelf geen directe luisterervaring mee, maar de verkoopprijzen van Purecable en met name de MSTR lijn lijken mijn inziens niet in verhouding te staan tot de kostprijs. Purecable maakt de kabel namelijk niet zelf. Het zijn ingekochte bulkkabels van het bedrijf nanotec systems in Japan, je kan hun website heel eenvoudig vinden. Voor zover ik kan beoordelen voorziet Purecable deze standaard kabel, die c. EUR 100 per meter kost, van een mooie mantel, splitters en ETI speaker connectors. De verschillen die je hebt waargenomen zouden dus alleen maar door de andere connectors of mantel kunnen komen en dus niet door de opbouw van de kabel zelf. Nanotec maakt simpelweg geen andere kabel met die specificaties.
Als je in de details/specs duikt van Purecable dan kan ik niet anders concluderen dan dat zowel de Nano (EUR1.099) als MSTR speaker kabel die voor EURO 1.799 wordt verkocht (2 x 1,5m), de Nanotec SP # 79 PTC-1 als basis heeft. Deze kabel wordt zoals gezegd los verkocht voor een verkoopprijs (na import kosten) van circa EUR 100 per m. Kortom totale verkoopprijs voor 3m is EUR 300 voor het belangrijkste onderdeel. Daar komt nog bij EUR 400 voor de ETI pluggen en laten we ruim genomen zeggen dat de splitters, mantel etc, ook zo’n EUR 200 zijn, dan zit je op een totaal “verkoopwaarde” van EUR 900 (met zijn 50% verkoopmarge). Dan blijft er dus nog zo’n EUR 900 voor de arbeid / assemblage.
De ETI connectors (die bijna even duur zijn als hun RCA/XLR broertjes) lijken mij voor de veel minder gevoelige speakerkabels ook redelijk overkill. Wat ik zelf daarbij niet zo goed begrijp is waarom je veel aandacht zou besteden aan een geisoleerde connector als de laatste 10cm sowieso nauwelijks meer geisoleerd is en vervolgens ook totaal ongeisoleerd aan een speaker binding post wordt gehangen. Fabrikanten als NordOst en Tellurium Q gebruiken daarom ook geen geisoleerde connectoren, maar Z pluggen die volledig in de binding post vallen.
In mijn ogen is dit dus echt een beetje overpriced en oude wijn in nieuwe zakken verkopen. De HiFi / speaker kabel ontwikkeling is inmiddels ook aardig wat stappen verder gevorderd en voor dit serieuze geld kun je ook een echte met de hand gebouwde kabel kopen, waarbij de conductors, isolators etc niet uit een machine komen rollen. Die bedrijven ontwikkelingen dus ook zelf hun eigen kabels in plaats van dat ze er een samenstellen. Ik noem als voorbeeld maar even Tellurium Q Ultra Black, NordOst, EWA LS-40 of Oephi Transcendence kabels.
Triple C koper, al dan niet met nano behandeling, is absoluut een heel mooi product, maar heeft gezien haar machinaal vervaardigde karakter ook haar limitaties en zou mijn inziens niet voor een veelvoud verkocht moeten worden. Het is in landen als Japan voor een fractie per m te koop en je kan er dan naar eigen smaak je eigen pluggen op zetten/proberen :)!
Met vriendelijke groet,
Gerard
Hoi Gerard,
Van die EX-B7’s ga je op zeker veel plezier beleven, hele fraaie versterkers. Als je die idd met een Spring 3 (met vv module uiteraard) kan aansturen, heb je een uitermate genietbare set!
Over Purecable, het is mij bekend waar de kabels vandaan komen (nanotec) en de kosten, ook van de ETI connectoren. Ik weet ook wat er soms wordt verdiend in de kabelbranche en heb wel eens vernomen dat Audioquest ongeveer 10% kost om het te maken ten opzichte van de verkoop prijs. Zo ook van den Hul en zo zullen er meerdere zijn.
Aan de andere kant werkt Purecable de kabels zeer fraai af, heeft veel aandacht voor interne contact overgangen en dergelijke, het is niet zomaar even een kabeltje in elkaar zetten. In mijn set klinken ze, mede daardoor, in ieder geval zeer goed. Daarmee niet zeggende dat er geen goedkopere en zeer goede kabels zijn, maar ik kan ze niet zomaar even allemaal proberen. Ze zitten ook niet allemaal te springen om iets beschikbaar te stellen aan een hobbyist.
Je noemt onder andere NordOst, daar heb ik weer wel diverse types van in de set gehad en dat was in geen enkel geval een match, verre van zelfs.
Zelf kabels maken, al dan niet van PC-Triple C materiaal is niet meer voor mij weggelegd. Ik heb een tijdje geleden de powerkabels (ja ja, ook nanotec) zelf in elkaar gezet (ik kom uit de elektro- en energietechniek) en heb daar wel geld mee bespaard, maar ook een week of 4 lijfelijk veel last van gehad, dus dat spoor volg ik never nooit meer 🙂
Gr. René