Via recensies en filmpjes op Youtube werd ik een tijdje geleden al getriggerd op de producten van Stack Audio en bleef ik er met een schuin oog naar kijken. Vooral de Auva’s trokken mijn interesse. Vraag me niet waarom maar het is zo 😀
Intussen heb ik er veel over gelezen, tientallen Youtube filmpjes erover gezien alsook diverse metingen besnuffeld. Het zou de overtreffende trap zijn voor het controleren en tegengaan van ongewenste luidsprekerenergie/trillingen en IsoAcoustic Gaia’s maar ook zelfs de Townsend Seismic Isolation Podia overstijgen qua effectiviteit. Helaas kan ik deze Auva’s niet vergelijken met de Gaia’s, want die zaten ten eerste onder totaal ander luidsprekers, namelijk de Xanadu HRS80 en die hebben de woofers in de zijkant. En al had ik die nog steeds, dan is het ook niet zomaar even wisselen.
Een paar weken terug keek ik weer eens op de site van Stack Audio en toen viel mij op dat de prijs van een set Auva 100’s per set van 4 stuks zomaar ca. €25 goedkoper waren geworden. Je hebt twee sets van 4 nodig dus dat tikt wel aan. Daarnaast had ik een kortingscoupon van 5% en besloot dat het tijd was om ze gewoon maar aan te schaffen. Er zit 60 dagen geld terug garantie op dus wie doet je wat.
Luidsprekers moeten trillen, in ieder geval de delen welke de muziek de kamer in slingeren, zoals conussen, membranen, enz. en dat is hun functie. Maar door dit geweld ontstaan ook trillingen in de luidsprekerkasten en eventuele stand. Deze, meestal ongewenste, trillingen kunnen geluid/muziek maskeren. Met dat gegeven zijn ze bij Stack Audio aan de slag gegaan en zij hebben een manier gevonden om deze ongewenste trillingen te absorberen. Volgens de site:
In de nauwkeurig bewerkte aluminium behuizing van de AUVA bevinden zich meerdere cellen met deeltjes zoals wolfraampoeder. Trillingen wekken de deeltjes op, waardoor beweging en botsingen ontstaan ​​die de energie vrijwel onmiddellijk afgeven. Vergelijk het met het gooien van een bal in zacht zand – het zand absorbeert de energie van de bal en voorkomt dat deze stuitert. Deze gepatenteerde technologie stelt de AUVA’s in staat om maskerende trillingen over een breed frequentiebereik te verwijderen, waardoor de helderheid van de muziekopname wordt vergroot.
In de Auva 100 zitten vijf van deze cellen met verschillende partikels. Er zijn ook kleinere Auva’s, namelijk de 50 en de 70, refererend naar hun diameter, en die modellen hebben respectievelijk twee en drie cellen. De Auva 70 en 100 hebben ook een centrale cel, de 50 heeft die niet. Hoe meer cellen, des te meer trillingen ze absorberen. Nou wil ik graag het maximale dus de 100 kwam bij mij in beeld als het model om aan te schaffen.
De bevestigingsadapter zit met M8 in de bovenzijde van de Auva geschroefd, voor de bevestiging aan de luidspreker zijn veel verschillende schroefdraad maten te kiezen. In de stands waar de Xanadu HRS22YH-MG op staan zit M8x1,25mm draad getapt. In eerste instantie werd bij één set de verkeerde schroefdraad geleverd maar dat werd zeer snel opgelost, chapeau daarvoor!
Ze kunnen ook met inschroefbare spikes worden geleverd, maar dat is alleen voor vloeren met tapijt. Mijn exemplaren zijn voorzien van vilt en dat schuift ook nog eens erg gemakkelijk!
Het monteren is een eitje, een kwestie van de adapter erin schroeven, vastdraaien met de bijgeleverde inbussleutel, borgen met een moer, onder de speakers monteren en de 2e borgmoer aandraaien. Net als bij de UFO XL’s steekt het schroefdaad van de adapters boven de voet uit en had daarvoor extra RVS borgdoppen laten maken en die borgen de boel nog eens extra. Hierdoor zitten de Auva’s echt muurvast onder de stands. Afstellen in hoogte was hier niet nodig, ze stonden al meteen mooi vlak. Het aanzicht is even wennen aan die best grote voeten, maar dat ging snel, ik vind ze ook wel stoer staan.
Onder het mom “een goed verhaal hoeft niet waar te zijn” ben ik er goed voor gaan zitten om de “mega”-verbeteringen die sommige recensisten er aan toe dichten, toch maar eens met mijn eigen oren te mogen horen.
Nou, heel kort door de bocht: er zijn verschillen in mijn beleving en die verschillen zijn ook nog eens verbeteringen. Door een langere bocht: de muziek klinkt voller zonder wollig te worden. Het laag heeft een behoorlijk verbeterde gelaagdheid en onderscheidend vermogen, zoals bijvoorbeeld een basdrum beter loskomt van een tegelijkertijd spelende basgitaar. Door de rust is er meer ruimte voor details waardoor een toename van de 3D bubbel welke zich aan alle kanten uitbreidt. Maar ook daarbinnen is de plaatsing nauwkeuriger. Overall is er meer rust zonder ook maar enigszins diffuus te worden. Muziek vloeit en klinkt zeer natuurlijk. Ook lekker pittige attacks komen fel door om daarna lang uit te klinken. Het oh zo belangrijke middengebied wint aan gloed waardoor stemmen en instrumenten in dat gebied een fraaie body hebben.
Aan de hand van diverse muziekstukken is het vaak gemakkelijker te duiden dus daar komen ze weer:
Haevn: het nummer The Sea van het album Eyes Closed is enorm ruimtelijk. Hier is goed de winst van de Auva’s te horen. Het geluid is organischer (is dat wel een woord?), heel fraai 3D. Het laag is lekker vol en lijkt dieper door te lopen.
Fink’s Troubles What You’re In van het album Wheels Beneath My Feet geeft ook weer die behoorlijk toegenomen ruimte. De luidsprekers verdwijnen in het geheel uit zicht en je zit echt midden in de muziek. Fink’s stem klinkt geweldig en staat als een huis. De laagweergave is fraai, krachtig en gelaagd.
Alison Kraus and Union Station’s So Long So Wrong is ook zo’n heerlijk album. Vooral het nummer It Doesn’t Matter waar de gitaren een geweldig timbre hebben, zo natuurlijk en meer attack, kracht en onderscheid dan ooit. Alison’s stem staat ook hier strak op haar plek. Het geheel is preciezer en af en toe zeer volle laag loopt afgrond diep maar zeer gecontroleerd door.
Een album waar ritme een hoofdrol speelt is Feeling Good van Randy Crawford en Joe Sample en dan vooral het nummer See Line Women. Het is super ritmisch en het valt op dat de percussie perfect ontrafelt maar ook het klappen van de handen. De klanken uit Joe’s piano staan geheel los van de rest in het muziekbeeld en klinken mooi krachtig. Randy’s stem klinkt als fluweel, brandschoon en natuurlijk. De mannenstemmen staan mooi achter in het geweldig ruimtelijke geluidsbeeld.
Manu Katché’s Live in Concert en dan het nummer Drum Solo (live) staat werkelijk bol van de energie wat er voor kan zorgen dat alles een beetje in elkaar gaat lopen. Nou klonk dat hier al goed, maar er bestaat toch weer beter, want ook hier wordt het drumgeweld heel fraai ontrafelt. De base drums, de krachtige toms, de bekkens, het is allemaal uitstekend los van elkaar te volgen en wint in kwaliteit.
De Yellowjackets hebben recent ook weer een heerlijk album uitgebracht: Fasten Up. Het gelijknamige nummer biedt een fijne mix van electronische instrumenten gemengd met saxofoon en percussie. Weer valt de gelaagdheid in het laag op en daarmee de basedrum weer mooi los van de basgitaar die een erg fraai staaltje baswerk ter gehore brengt! De sax neemt mooi z’n vaste plek in en het keyboardspel weeft zich bijna onnavolgbaar door het zeer ritmische nummer, heel fraai.
Karine Polwart’s stem in Take its own time van het album Scribbled In Chalk is fluwelig en fragiel en dat fragiele lijkt nog meer naar voren te komen. De harmonica en percussie staan volledig los van elkaar, het toegenomen oplossend vermogen is hier duidelijk
Eric Vloeimans Prince Of Darkness op het album Hyper vult de kamer met energie maar oh zo gecontroleerd!
Strakke percussie, diepe en volle bas, Vloeimans trompet vast op z’n plek voor je en de scheiding en plaatsing tussen alle instrumenten in dat “geweld” is heel precies.
Na de komst van de Stack Audio Auva 100 vielen mij niet alleen de verbeteringen op zichzelf op, maar tevens iets anders: het wordt bijna lastig om technisch te luisteren, zo vanzelfsprekend, natuurlijk en vloeiend klinkt het. Zodra ik op specifieke zaken ga letten word ik eigenlijk al snel weer in de muziek getrokken en dat is eigenlijk een heel fijne gewaarwording. Dus bovenstaande op zichzelf staande kenmerken die ik bij de diverse muzieknummers benoem waren nog niet zo makkelijk te vangen 🙂
De mate van verandering/verbetering is niet in de orde van grote zoals na de komst van de Grimm MU2, maar wel in de soort verbetering en dat is dat de gehele weergave beter wordt en niet maar een paar aspecten. Voor mijzelf luistert het alsof het totale oplossend vermogen van de set is toegenomen met behoud van de rust. En dat is best bijzonder door een paar nieuwe voeten die eigenlijk niet ontkoppelen maar ook niet koppelen. Volgens Stack Audio worden de maskerende en dus ongewenste trillen door de Auva’s geabsorbeerd (Auva is dan ook kort voor Audio Vibration Absorber) waardoor de muziek vrije ruimte krijgt en dat is ook precies wat ik hier hoor. Ik ben dan ook “bang” dat de Auva 100’s niet meer terug gaan als de 60 dagen retour periode om is ….
STACK AUDIO PRODUCTPAGINA AUVA’S
Gebruikte apparatuur:
AEZ nanotec Power Strada #308 / Iego 8075BK koper-rodium voedingskabels
Purecable nanoPWR 309 voedingskabel (1x gebruikt op de Grimm MU2)
Purecable 8-voudig Nano Block met iFi AC iPurifier
SOtM sNH-10G switch met sCLK-EX op sPS-500 voeding
AEZ Carbon / MFP8 IE ethernet kabels
Grimm MU2 Music Player
AEZ Furutech FA-αS22/CF-102(R) RCA interlinks
Kinki Studio EX-B7 mono eindversterkers
AEZ nanotec SP#79 PTC1 / Furutech FP202(R) luidsprekerkabel
Xanadu HRS22YH-MG met Stack Audio Auva 100
