Er is rond kabels altijd veel discussie. Waar de een op het puntje van zijn stoel op zoek is naar verschillen in het geluidsbeeld, daar rolt een ander vanwege dezelfde verschillen van zijn stoel van verbazing, al roepend “wat mooi, wat mooi!”. Ook de kretologie als “kabel x maakt gehakt van label y” doet het altijd goed maar heeft ook met beleving te maken en zet wat meer kracht achter de belevingsuiting.
Anderen “geloven” alleen maar in een dubbelblinde luistertest. Ieder zijn ding. Voor mezelf: ik hoor wel degelijk verschillen maar je moet de audio-installatie zeer goed kennen en ook de beluisterde muziek welke tijdens een vergelijk worden gebruikt. Ook moet er nog rekening gehouden worden met het feit dat verschil niet altijd een verbetering hoeft te zijn!
Het verschil tussen kabels is meestal subtiel maar kan net het verschil maken. Het zijn wel de krenten uit de pap en maken een set af.
Al jaren woont de Siltech LS88 Classic MK2 G5 luidsprekerkabel tussen mijn versterkers en luidsprekers en daar ben ik altijd uiterst tevreden over. Maar eens iets anders proberen is altijd leuk. Onlangs had ik erg positieve dingen gehoord over de Van Den Hul Inspiration Hybrid luidsprekerkabel. Tannoy heeft dezelfde kabel ook in het programma onder de naam Tannoy Reference (made by Van Den Hul).
De kabel is gemaakt van een mengelmoes van de drie verschillende metalen koper, zink, zilver die door middel van Fusion samen met koolstof worden samengevoegd. De kabel is als 4 aderige kabel opgebouwd. Aan de versterker zijde zijn er telkens twee bij elkaar gevoegd en voorzien van bananen. Aan de andere zijde is elke ader afzonderlijk van een banaan voorzien waardoor bi-wiring mogelijk is.
De kabel is niet zo heel dik, een kleine 12mm diameter, redelijk soepel en de afzonderlijke aders zijn bijna 2 mm² voor wat betreft het metaaloppervlak. Past uiteraard niet achter de plint, maar een mooie kabel mag gezien worden naar mijn idee.
Eerst de kabel maar eens aansluiten. Altijd weer een gepruts zo achter het audio meubel, maar dat lukt met de gemonteerde bananen best gemakkelijk. De boel aanzetten en warm laten draaien en even wennen.
De eerste muziekklanken zijn zeker niet verkeerd. Verschil is direct duidelijk, niet zo concreet hoe of wat allemaal maar wel dat het totale geluidsbeeld rustiger is, zonder daar een kwaliteitskenmerk zoals “beter” aan te willen hangen. Na wat langer luisteren worden de verschillen met de Siltech echter duidelijker.
Het laag klinkt wat zachter, dat is makkelijk op te lossen door het actieve laag van de Xanadu’s een tikkie op te schroeven, daarna is het qua volume nagenoeg identiek. Het is echter wat minder duidelijk afgebakend.
Midden en hoog worden gekenmerkt door rust in het beeld zonder al te veel detail te verliezen. Stemmen klinken mooi, nooit scherpe extra s klanken behalve die al in de opname zitten. Scheiding tussen instrumenten is goed, er is ondank de rust in het geluid nog voldoende lucht om de afzonderlijke instrumenten heen.
In diepte zorgt de Tannoy Reference wel voor een stap terug, het is duidelijk vlakker en het geluidsbeeld speelt zich meer af in een 2D dan in 3D beeld. Niet dramatisch maar goed waarneembaar.
Daarnaast is het totale geluidsbeeld wat rommeliger dan dat ik ben gewend. Wat is rommelig? Ik hoor dat als een soort mismatch in timing. Ritmes zijn niet zo in de pas zeg maar.
Oké, de Tannoy er weer uit, de Siltech er weer in. Tja, dat is duidelijk. Wellicht omdat ik al zolang naar de Siltech luister, maar de Siltech maakt gehakt van de Tannoy, echt. Die is echt een maatje te groot voor de Tannoy.
Erg goed te horen in de details, fraaiere omlijsting/afbakening van de instrumenten, vooral snaar instrumenten. Stemmen staan losser van de muziek (minder versmering). Het laag is voller (harder?) maar niet wolliger en ook hier weer vooral beter omlijnt.
Meer “lucht” in het geheel eigenlijk ofwel “echter”. Ik ben niet zo van de wazige praat maar weet even geen andere omschrijving hiervoor. De Tannoy klinkt toch echt vlakker waarbij dus de Siltech meer diepte laat horen.
Zoals in de eerste alinea geschreven, het zijn natuurlijk geen verschillen waarbij je van je stoel valt van verbazing maar wel zeer goed waarneembaar! Verbazend ook hoe de Xanadu HRS52 is ook erg goed in staat dit verschil te laten horen, over oplossend vermogen gesproken!
Mijn beleving is natuurlijk erg subjectief, maar ik schrijf wat ik hoor. Op een andere set kan het anders uitpakken. Zo heb ik wel eens een sets gehoord die naar mijn smaak toch echt wat rustiger hadden mogen klinken. Nou, daar zou een kabel als de Tannoy best eens erg goede diensten kunnen doen.
Specs:
Isolatie: Cores: HULLIFLEX ® 4
Jacket: HULLIFLEX ® 4 / 300 Vrms min.
Dikte iedere signaal geleider: 1.97 mm² / ~AWG 14 / 98
Weerstand per 100 meter: 1,4 Ohm
Capaciteit: 318 pF /m
Kleur: Gold
Buiten diameter: 11,5 mm²
