Een lang gekoesterde wens is het plaatsen van de bijgeleverde Soundcare Superspikes (M8) om de Xanadu HRS52BA geheel te koppelen aan de vloer. Tot nu toe stonden ze gewoon plat op de kamer vloer. Een rakingsvlak van een halve vierkante meter per luidspreker.
Echter Age van Xanadu had me gewaarschuwd “de onderplaat is dan wel M8 schroefdraad voorzien, maar als je daar de Soundcare in schroeft en het geheel weer overeind zet moet je vreselijk uitkijken met schuiven en zo. Het schroefdraad kan, door het hoge gewicht van de luidspreker wel eens uit de bodemplaat scheuren” Een gewaarschuwd mens telt voor 2, dus ik heb ze er maar nooit onder gezet.
Maar ik heb niet stilgezeten en ben aan het tekenen geraakt. Na een aantal versies ben ik op het huidige ontwerpje uitgekomen (zie plaatje rechts). Het was even puzzelen met de maten en inschatten hoe het zou matchen met de grote HRS52 waarbij het de bedoeling is die niet zo heel veel van de grond af zou komen. Het moest wel stabiel worden, maar niet te pompeus.
Met zoonlief zijn de grote kasten met enorme voorzichtigheid op de zijkant gelegd op een matras, zijn de onderplaten er onderuit geschroefd en zin de kasten netjes op de nieuwe voeten geplaatst. En ik vind het wel geslaagd, het ziet er lekker futuristisch uit.
En hoe klinkt dat dan? Nou het is wel even een onverwacht verschil. De kast van de HRS52 is erg zwaar en dik, sommige panelen zijn ruim 50mm dik en als je tijdens een stevige baspartij aan de kast voelt lijkt ie zo dood als een pier.
Maar goed, blijkbaar heeft het toch invloed als je zo’n kast alsnog koppelt op de genoemde manier. Het laag verandert en moest anders worden afgesteld. Het kantelpunt is wat omhoog gegaan en de output (volume) ook. Een vuistregel is dat de output meestal omlaag moet als het kantelpunt omhoog geschroefd wordt anders heb je snel een boembas te pakken. Maar nu even niet dus!
Ook merk je dat het laag van belang en invloed is op de rest van het geluid. Het wordt beter “gedragen” als het ware en wordt er rustiger van.
Al luisterende, nu al een tijdje met de Siltech 550i, bleek het zodanig verandert dat het ruimte lijkt te geven voor iets meer hoog. Op de Xanadu HRS52BA zit de mogelijkheid om de output van de tweeters iets te verhogen. Zo gezegd, zo gedaan. Met de Siltech tussen de DAC en versterker bleek de hoog output nu teveel. Maar de John van Gent Magic Link Ultra had huize AudioEnZo nog niet verlaten, dus die was nu de sigaar. Waar in een op een vergelijk in de oude situatie Siltech de winnaar was, zo is de JvG nu een stuk dichter in de buurt gekomen. Het oplossend vermogen is toegenomen en de diepte in het geluid is gegroeid. En dat alleen door wat meer hoogoutput? Of doen de nieuwe voeten onder de HRS52 zóveel voor het geluidsbeeld? Het lijkt elkaar te versterken.
Het zal allemaal wel, maar ik hoor wat ik hoor. Wel even wennen, normaal temper ik het hoog eerder dan dat ik het verhoog. Voor mijn gevoel is het ietsje teveel maar de winst aan resolutie lijkt de winnaar.
Echter na een paar dagen blijkt het “ietsje teveel” toch “teveel”. Sommige erg rustige nummers hebben wat voordeel, echter het merendeel wordt er tè onrustig van. Dus de overbrugging op de HRS52 is er weer uit, de Siltech 550i is er weer tussen geknoopt en ja, dit is wel de combinatie die het best scoort, alles is weer beter in balans!
De ene keer brengt een fikse verandering niet wat je verwacht en de andere keer is een kleine verandering een groot verschil. Geluid is een gek iets, dat blijkt maar weer…..
