Na een aantal zeer lovende review te hebben gelezen over de NAD Master M33 bekroop mij het gevoel dat het toch mooi zou zijn om die hele rij apparaten die nu in mijn kast wonen, te vervangen door één doos met alles erin. Maar dan alleen als de geluidskwaliteit er niet onder zou lijden natuurlijk, daarop mag niet worden ingeleverd.
Die M33 bevat zo’n beetje alles wat een muziekinstallatie voor mij zou moeten hebben: Streaming functies, een DAC, voorversterker-uitgang (voor de basactieve Xanadu HRS80), de Purifi eindversterking (waar ik sowieso al erg nieuwsgierig naar was), Dirac aan boord, eenmaal goed ingeregeld eenvoudig te bedienen (handig voor mevrouw AudioEnZo) en het ziet er nog goed uit (naar mijn smaak tenminste). Daarnaast zou dit een pittige reductie van diverse kabels kunnen betekenen.
Er is maar één manier om erachter te komen of dit apparaat in staat zou kunnen zijn om mijn set over te nemen en daardoor behoorlijk te vereenvoudigen. En zo kwam het dat de M33 hier een poos in huis heeft mogen wonen om mij te overtuigen van al het moois wat in al die reviews is opgetekend.
Bij het uitpakken van de M33 valt meteen al een groot voordeel op ten opzichte van bijvoorbeeld een Audio-GD Master 3 eindversterker en dat is het gewicht, namelijk een kleine 10 kilo. Dat scheelt wel even in vergelijk met de 4x zwaardere eindbak, om van de voorversterker en DAC nog maar te zwijgen.
Het aansluiten zelf is natuurlijk een eitje: power-, netwerk-, speaker- en interlink-kabel naar de Xanadus’s erin en klaar is AudioEnZo. Na aansluiten op het netwerk blijkt er een firmware update beschikbaar, dus die er maar meteen ingeschoten.
Daarna is het een kwestie van BluOs op een telefoon, tablet of laptop installeren en na het aangeven van pad waar de muziek uithangt (in mijn geval de NAS) is het eigenlijk gedaan. De Master M33 wordt door BluOs vlekkeloos op het netwerk gevonden.
Na een minuutje of 10 indexeren van de muziek is alles beschikbaar om af te spelen. Alles? Nou dat nou ook weer niet, DSF bestanden worden niet herkend, da’s jammer, maar de rest gaat zo te zien wel goed.
Wat ook niet helemaal doorkomt zijn de album covers. Daar blijkt een beperking van 600kB en blijkbaar zijn er behoorlijk wat groter dan dat en die zie ik dus niet, zowel niet in de app als op het display. Jammer maar dat is ook niet het belangrijkste.
Ik heb de M33 eerst een paar dagen continue laten spelen, uiteraard niet 24 uur op oorlogssterkte maar wel spelen, zonder bijzonder op de kwaliteit van de muziekweergave te letten. Een leuke periode om alle mogelijkheden te leren kennen. Vanuit de BluOs app zijn nagenoeg alle functies te vinden en in te stellen. Maar ook vanaf het grote display op het apparaat zelf zijn veel instellingen te maken.
Hoe klinkt de M33 dan? Want daar gaat het zoals altijd weer om. De mogelijkheden van zo’n machine mogen legio zijn, zolang de muziek er maar niet onder lijdt. En daar heb ik best een “struggle” mee gehad en vooral omdat de recensies zo bizar lovend zijn.
Na een ruime inspeel-periode ben ik er in ieder geval goed voor gaan zitten. In eerste instantie gewoon even lekker door wat favoriete nummers scannen, je kent dat vast wel, om een eerste indruk te krijgen, om daarna serieus te gaan luisteren.
Een van mijn favoriete “test” nummers is Liberty van Anette Askvik. In dit nummer zitten een aantal mooie aspecten om klank te beoordelen. Haar stem is heel delicaat en vooral de zachte uitklinken van woorden kan heel mooi zijn. En daar vind ik de M33 niet echt in uitblinken, de subtiele stem slist naar mijn smaak teveel en als ik iets irritant vind is dat het wel.
Alhoewel het erg schoon klinkt is ook het middengebied aan de iele kant. De normaal gesproken zeer fraaie saxofoon hoort body te hebben, maar klinkt op de M33 te slank.
Van Dieter Ilg’s album Mein Beethoven draai ik altijd meerdere nummers, wat een heerlijke muziek is dat. Het nummer Adagio is een heerlijk wegzwijmel nummer, gewoon bas, piano en drum, klaar. Maar ook hier mis ik wat body in het laag midden gebied bij het pianospel terwijl de bekkens wel erg aanwezig zijn. De tonale balans is een beetje een badkuip model.
De bas weergave is op zich wel lekker rond, echter de gelaagdheid is minder fraai dan dat ik ben gewend wanneer aangestuurd vanuit de Master 1 voorversterker.
Lee Ritenour’s Spellbinder van het album Smoke ‘n’ Mirrors, heerlijk gitaarwerk, ondersteunt door lekker ritmisch percussiewerk. De bongo’s zijn hier strak omlijnt en mooi fel. De gitaar is wat minder rijk en dat is toch weer dat body verhaal helaas.
Een nummer zoals Keith Don’t Go van Nils Lofgren zit van zichzelf als erg goed in de felle gitaaraanslagen. Daar hoeft een versterker niets meer aan toe te voegen. Toch wordt het mij met de M33 een tandje teveel. Ik heb de neiging om het volume harder te zetten om toch wat meer body te horen maar dan gaat de boel een beetje teveel aan de haal en wordt de weergave heftig en onrustig in mijn beleving.
Sara K’s Running Away From You ken ik wel dromen en ondanks het Stockfisch sausje kan ik de klank goed waarderen. Het nummer is erg rijk van klank, maar ook hier weer een slis teveel en gaat de rijkdom een beetje teveel verloren.
Ik heb lang zitten luisteren naar de NAD Master M33 en het is niet mijn geluid. Ik ging me op een gegeven moment steeds meer irriteren aan het geslis van stemmen en het midden/hoog is te piekerig naar mijn smaak. Met de aanwezig toonregeling is het allemaal wel wat bij te regelen natuurlijk maar de basis zou naar mijn idee al goed moeten zijn.
De M33 heeft Dirac aan boord en heb daar ook mee gepoogd de show te redden. Daar hoopte ik wel het een en ander mee te redden, maar de meting gaf niet al te veel rare afwijkingen in mijn kamer en corrigeert standaard maar tot 500 Hz. Voor correcties vanaf die frequentie heb je een volledige licentie nodig. Wellicht dat dat nog wat kan brengen.
De afstandsbediening krijgt een pluim, wat een mooi ding is dat zeg. Zwaar, lang en voorzien van mooi blauw achtergrond verlichting. Er zitten natuurlijk véél te veel knopjes op, maar dat mag de pret niet drukken.
Op een gegeven moment heb ik mijn eigen set weer op stoom gebracht en tja, het klinkt afgezaagd maar dat is dan echt wel thuiskomen. De autoriteit, coherentie, deze kwaliteit zou de M33 op z’n minst moeten halen om iets in mijn set te mogen vervangen en daar had ik echt op gehoopt.
Overall gezien is het wel een heel schone klank maar het te felle hoog, het gemis aan body in het middengebied én minder gelaagdheid in het laag zorgen ervoor dat de M33 en mijn persoontje toch geen vriendjes zijn geworden.
Dat het laag iets minder fraai was had ik niet verwacht, de Xanadu’s hebben immers eigen versterkers aan boord voor dit doel. Zo zie je maar weer dat ook de kwaliteit van een pre-out een duit in het zakje doet.
Afijn, het was een leuk avontuur, maar het is gewoonweg in de basis niet mijn sound en dus stopt dat avontuur hier…..
Gebruikte apparatuur:
Voedingskabels Nanotec #308 PC-Triple C koper met Iego koper-rodium stekkers (nanoPWR 308)
1 x Purecable nanoPWR 309 (gebruikt op de DAC)
Purecable 8-voudig Nano Block met iFi AC iPurifier
Synology DS212+ NAS
SOtM sNH-10G switch met sCLK-EX op sPS-500 voeding
Intel NUC8i7BEH met iFi DC iPurifier2 in de voeding
Purecable netHQ V2 netwerkkabels (3x)
NAD Master M33
Purecable speakerMTSR luidsprekerkabel
Xanadu HRS80 luidsprekers met IsoAcoustic GAIA II
Helaas constateer ik ook dat de M33 ook erg iel klinkt. Ik vind dit een zware domper en denk erover om ‘m maar weer te verkopen. Hiervoor had ik de M32 staan die veel voller klinkt. Het geluidsbeeld is minder breed en diep, maar klinkt gewoon voller.
Dirac brengt daar geen verbetering in. De bass wordt wel wat opgeschroefd, maar geeft niet die volle klank die ik wel bij de M23 wel hoor.
Erg jammer en zonde. Ik vind het display prachtig, maar daar komt geen muziek uit.
Hoi Cor, dat is spijtig. Kan je de versterker niet meer retourneren?
Je bent de zoveelste met dezelfde ervaring helaas.
Gr René
Totale onzin de Nad 33 in combi m23 is top ,niks geen geslis.
Beetje anti Nad gedrag!
Hoi Mark,
Tja, zoveel oren zoveel meningen. Ik heb werkelijk niets tegen NAD, integendeel.
Wat ik geschreven heb is mijn beleving in mijn set en woonkamer, niets meer en niets minder.
Hoi,
Leuk om je review te lezen en je oordeel over de M33 klinkt een beetje herkenbaar.
Ik was een tijd geleden op zoek naar een upgrade qua versterking. Bij hifi klubben heb ik meerdere NAD setups beluisterd over dezelfde speakers, waaronder ook de M33. Verder heb ik geluisterd naar het goedkopere broertje C399 en ook nog naar een combinatie van de C658 voorversterker + 2x een gebridgede C298 poweramp. Waarbij dus de C298 2x als monoblok werd gebruikt.
Ik had intuïtief, voor ik ging luisteren, een sterke voorkeur voor 1 apparaat en was altijd bang dat allemaal extra componenten wat ruis op de lijn zouden veroorzaken. Mijn vooroordeel is volledig weggeblazen na het vergelijken van al deze versterkers.
Over de 399 kan ik heel kort zijn: top apparaat, in het hoog wat schel en onnauwkeurig (de letter ‘s’ van een zanger valt bijvoorbeeld weg in het natrillen van de bekkens van een drumstel) maar verder erg indrukwekkend. Nadeel van dat apparaat is dat waar M33 en C658 bijna alle functionaliteiten ingebouwd hebben, moet je bij de C399 veel losse modules kopen om diezelfde functionaliteiten te krijgen.
Dan de combinatie van C658 + 2x C298. Op het moment dat de verkoper van de C399 naar deze setup switchte wist ik niet wat ik meemaakte. De versterker stond niet harder, en het geluid werd niet perse luider, maar het schoot volledig de breedte in. De ruimtelijke weergave van het geluid en de fantastische controle die het had over de dynamische range van zelfs de meest verfijnde details in de muziek was voor mij tot op dat moment onvoorstelbaar (nog niet super veel gehoord in de wereld van Hifi, dus dit was een enorme eye-opener). Ik kreeg er letterlijk kippenvel van. En alles, maar dan ook alles werd er zo veel aangenamer van, juist doordat elk onderdeel in de muziek z’n eigen plek kreeg. Bekkens van drums zaten niet langer te worstelen met het geluid van vingers die over de snaren van een gitaar of contrabas glijden. De galm van de zang vertroebelden niet in combinatie met bijvoorbeeld de warme tonen van een Fender Rhodes. Ik kan het niet genoeg benadrukken; op deze set krijgt elk detail, groot of klein, de ruimte die het nodig heeft. Stereo is hier geen kwestie meer van links of rechts maar ook voor en achter. Nee, het is geen surround, maar het is net alsof je van voren naar een podium kijkt en je met je ogen dicht kan aanwijzen waar elke instrumentalist precies staat.
Als laatste de M33, de verkoper zei dat het vergelijkbaar moest zijn met de combinatie van de C658 en C298. Na het horen van die combinatie verheugde ik mij enorm op wat dit ene apparaat zou moeten kunnen. Maar helaas moest ik constateren dat de M33 het niet haalt bij de eerdere setup. In eigenlijk elke laag miste ik ineens wat body. De bas was nauwkeurig en graaft diep, en de midrange was echt wel heel gedetailleerd, maar alles voelde, bij gebrek aan een betere omschrijving, ‘dunner’
Ik heb alle apparatuur van xanadu nog nooit gehoord, maar als de M33 niet jou smaak was, zou ik toch eens voor de grap gaan luisteren naar de C658 met twee gebridgede C298’s. Wellicht hoor je daar wat je miste in de M33.
Ik begin nu zelf met de C658 en 1xC298 en spaar daarna nog even door om later 2 eindversterkers om te toveren in monoblokken.
Ik heb alle versterkers die ik hierboven noem beluisterd op verschillende vloerstaande modellen van Dali. Bij het switchen van versterker, bleef ik wel telkens naar de zelfde speakers luisteren voor een goede vergelijking.
Hoi Tijs,
Duidelijk verslag! Over de C658/C298 combi heb ik inderdaad ook al meer goede dingen gelezen. Voor mij echter een gepasseerd station want ik ben nog steeds als een kind zo blij met de Holo/Kinki Studio combinatie.
Als je Xanadu niet kent qua klank, dan moet je dat zeker eens gaan beluisteren. Ik heb diverse Dali’s gehoord in de loop van de jaren maar vond dat niet echt overtuigend, zal smaak zijn. Zelfs de hele dure op de DAE vorig jaar vond ik vreselijk zelfs.
Maar die NAD set waar je mee aan de slag gaat is absoluut prima!
Gr. René
Hoi René,
Ik hoor het al, ik duik maar eens in de wereld van Xanadu. Voor nu ben ik nog tevreden met m’n instap Dali speakers. Maar na het upgraden van mijn versterker set staan natuurlijk de speakers op de agenda. De audiofiele journey is per slot van rekening net van start. 😉
En wat betreft mijn bevindingen van Dali, vond ik daar ook al wel het een en ander van. Ik heb nu nog de Oberons, prachtige instappers voor de prijs. Verder heb ik naar Opticons MK2 en Rubicons geluisterd en in weergave vond ik beide tekort schieten in een bepaalde balans. De Opticons zijn te ‘warm’ waardoor het hoog en midden, hoewel helder, niet genoeg aanwezig is. En de Rubicons die ik heb beluisterd hebben blijkbaar een dusdanige driver waardoor ze twee keer zoveel controle hebben over de speaker per geleverde watt in vergelijking met goedkopere drivers. En die controle hoorde ik zeker wel, maar het totaal plaatje van die speakers vond ik dan weer te scherp. Beiden waren nog niet helemaal naar mijn smaak.
Gek genoeg vond ik mijn Oberons waar ik de versterkers ook op heb beluisterd een nog betere balans van laag midden en hoog hebben dan de duurdere modellen. Het enige wat je daar natuurlijk mist is die verfijning in de details.
Misschien een wat late reactie op uw review, maar ik loop/liep tegen dezelfde verleiding aan…
Ik ben/was zeer nieuwsgierig na al die lovende woorden over de M33 en het leek ook mij een mooi idee om al die losse componenten die ik nu heb te vervangen door 1 super apparaat.
Voor mij is voeding belangrijk en heb mede daarom gekozen voor Denafrips componenten DDC Hermes, Pontus2 en Hestia en een Bluesound Node 130 met losse PD creative psu. De mono eindbakken zijn voor mij gemaakt door een bekende Eindhovenaar.
Naast voeding vind ik timing een dingetje en de DDC is dan een wonder apparaat
Ik werd super nieuwsgierig naar de M33 maar het gevoel van 1 voeding voor alle onderdelen leek me niet optimaal.
3 jaar geleden heb ik een C298 als eindbak mogen proberen en ondanks de aansluitproblemen met 2 REL subs vond ik het laag wat suf en niet de dynamiek hebben die ik gewend ben.
Nu lees ik uw review en kom weer hetzelfde tegen. Voor mij verhelderend. Dank.
Ik denk dat de hele set-up, inclusief de kamer akoestiek moet kloppen.
Bij mij op de B&W 802 D4 set geen enkele slis in het hoog.
In het begin wel een fractie, maar na dat alles goed was ingespeeld, is dit volledig verdwenen.
Gezien de prijs van de luidsprekers in verhouding met de NAD M33 dacht ik toch dat het nog beter zou kunnen, ondanks dat ik wel tevreden was over de totale sound.
Maar verrassend genoeg was de NAD toch telkens de betere combi in vergelijk met diverse versterkers van ver boven de 10K
Dus ik blijf voorlopig nog met veel beleving genieten van de huidige NAD & B&W combi.
Hoi,
Je hebt zeker gelijk dat alles moet kloppen, setup, akoestiek etc. Gelukkig is dat met de huidige set uitstekend in balans. Met de M33 werd dat de verkeerde kant op getrokken, dus klopte niet in mijn set, dat was duidelijk. Maar elke situatie is anders, alles moet gewoon matchen. Top dat het bij jou wel goed matched.
Gr. René
Hallo, interessant verhaal.
Ik denk er ook aan om de NAD M33 aan te schaffen echter, wat als hij tegenvalt. De consument kan hem niet even lenen lijkt mij.
Mijn luidsprekers zijn de Klipsch RF83.
Het houdt mij erg bezig, zal ik wel…..
Te mooi lees ik regelmatig.
Hoi Fred,
Ik heb de M33 bij Hifi Klubben gekocht en zij verlenen 60 dagen retourrecht, ongeacht of je online of in de winkel hebt gekocht. Ik heb de M33 dan ook probleemloos kunnen retourneren en kreeg netjes mijn geld terug.
Zie https://www.hifiklubben.nl/klantenservice/omruilen-en-retourneren/
Gr. René