Holo Audio Serene Level 2 KTE

De aankomst van nieuwe apparatuur is altijd een feestje en  zo ook bij de aankomst van de Holo Audio Serene Level 2 Kitsune editie voorversterker, ook hier weer KTE in het kort. Maar zoals in het eerdere schrijfsel over de beleving met de Holo Audio MAY KTE dac al aangegeven, was het eigenlijk iets te vroeg en stond de Serene KTE erg vlot na de dac voor de deur.
Gelukkig waren er al genoeg luisteruren met de MAY KTE dac achter de rug waren om die beleving op een juiste manier neer te pennen, dus kom maar door met die voorversterker 🙂

De Holo Audio Serene KTE versie is ook hier weer een opgekietelde versie van een lager Level, namelijk van de Serene Level 1 en de KTE versie is hierdoor Level 2 geworden. Bij de meeste apparatuur levert Holo Audio drie Levels, bij de Serene zijn het er maar twee. Geen idee wat voor filosofie daar achter zit maar we moeten het er maar mee doen.
Hieronder de lijst met aanpassingen/verbeteringen ten opzichte van de Serene Level 1:

  • 5uF/350V bipolaire AudioNote Kaisei condensatoren
  • Nichicon Muse condensatoren
  • Elna Silmic II condensatoren
  • Holo Audio audiograden condensatoren
  • O-type transformator met platte wikkelingen
  • IEC 230V inlet van zilver/rodium
  • Koperen OCC bedrading in de voeding is vervangen voor puur zilver bedrading (1,5mm)
  • Red Nano zekering met goud/zilver contacten en grafeen/kwarts demping
  • KTE logo op de bovenkant van de behuizing

Als zo’n nieuw apparaat binnenkomt wil je natuurlijk zo snel mogelijk luisteren, zo ook nu. In eerdere schrijfsels heb je echter regelmatig kunnen over het fenomeen inspelen. Bij de Serene L1 had ik al stiekem in het beging al geluisterd en gaf daar al aan dat de eerste klanken via de Serene L1 juist erg rustig klonken, maar dat het snel bijtrok naar meer detaillering en openheid.
Wat ik dan heel bijzonder vind is dat dit bij de KTE versie van de Serene weer heel anders is. Niet tam en erg rustig zoals de “gewone” Serene, integendeel, de KTE versie was meteen erg goed op smaak voor wat betreft pit en openheid! Wel was zo uit de doos het karakter in het mid en mid/hoog wat te fel of te hard van karakter. Maar ook dit was weer een klankeigenschap die met een paar dagen al nagenoeg was verdwenen.
Ik heb wel weer geleerd geduld te hebben en gewoon, zoals “het hoort”, een lekkere week de boel continue laten spelen als een soort muzikaal behang 🙄
Aldus heeft de set in die periode vooral dienst gedaan voor het televisiegeluid, een tikkeltje te luxe dat gebruik maar dat moest maar even.

Afijn, ik ben die periode ook weer doorgekomen en na ruim voldoende inspeeltijd kon het echte luisteren beginnen.
Na een paar dagen echt heerlijk muziek te hebben geluisterd besefte ik iets heel belangrijks, namelijk juist dàt: ik zat gewoon lekker naar muziek te luisteren en juist niet heel technisch en allerlei aspecten analyserend! Dat er een fraai holografisch muziekbeeld voor mijn neus afspeelde  besefte ik natuurlijk wel, maar het was de natuurlijke, vloeiende en zo vanzelfsprekende manier waarop dat werd weergegeven wat er voor zorgde dat muziek in z’n totaliteit de overhand had boven de afzonderlijke aspecten. Het werd duidelijk dat de techniek hier volledig ter dienste van de muziek staat en gaat daar volledig voor uit de weg zo lijkt het. En dan luister je niet meer naar de kwaliteit van de afzonderlijke tingeltjes, tangeltjes en triangeltjes, maar je luistert naar het geheel, met alle samenhang en lagen die daarbij horen.

Op een gegeven moment vond ik toch dat ik mezelf toch even moest  dwingen om wat technisch te gaan luisteren en te proberen om bepaalde aspecten uit te lichten. Je legt daarmee het geluid wat er uit de set komt onder een vergrootglas om die aspecten goed te kunnen duiden. En natuurlijk kan ik daardoor best een opsomming geven van wat er in verschillende muzieknummers allemaal te horen viel, zoals de volledige strak en afzonderlijk in de ruimte afgebeelde bongo’s op Martin Taylor’s nummer Five-O van het album Kiss and Tell, of de enorm ruimtelijke weergave in Eefje de Visser’s nummer Scheef van album Nachtlicht.
Maar ik kwam er al snel achter dat het eigenlijk verloren moeite en tijd is, tijd die ik veel beter kan gebruiken om lekker te genieten. Van het perfect samenkomen van al die tingeltjes, basloopjes, texturen, dieptes en breedtes, laagjes, stemmen en noem maar op tot een geheel, namelijk muziek!

De MAY KTE en de Serene KTE versies blijken elkaar te versterken en de belangrijkste eigenschap van beide apparaten blijkt dan toch echt het doorgeven van het muziek signaal, of het nou digitaal of analoog is, en dit in de meest pure vorm.
Muziek wordt door de Holo Audio Serene KTE alleen versterkt en geeft dit verder onaangetast door aan de eindtrappen, het is eigenlijk net een versterkende draad. Je kunt proberen om er  allerlei superlatieven aan te koppelen maar ik denk dat dit een van de beste eigenschappen van goede audio apparatuur hoort te zijn en daar zijn ze bij Holo weer uitermate goed in geslaagd.

HOMEPAGE HOLO AUDIO SERENE L2 KITSUNE

Gebruikte apparatuur:
Voedingskabels Nanotec #308 PC-Triple C koper met Iego koper-rodium stekkers (nanoPWR 308)
1 x Purecable nanoPWR 309 (gebruikt op de DAC)
Purecable 8-voudig Nano Block met iFi AC iPurifier
Synology DS212+ NAS
SOtM sNH-10G switch met sCLK-EX op sPS-500 voeding
Intel NUC8i7BEH met iFi DC iPurifier2 in de voeding
Purecable netHQ V2 netwerkkabels (3x)
SOtM sMS-200Ultra Neo met sPS-500 voeding
Tubulus Argentus USB V2 kabel
Holo Audio MAY Level 3 Kitsune (KTE) DAC
Purecable linkMSTR XLR interlink
Holo Audio Serene Level 2 Kitsune (KTE) voorversterker
Purecable linkMSTR RCA interlink
Kinki Studio EX-B7 mono eindversterkers
Purecable speakerMTSR luidsprekerkabel
Tasker C128 XLR interlink (tbv bas-actief HRS80)
Xanadu HRS80 luidsprekers met IsoAcoustic GAIA II

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *