Dat Purecable kwalitatief mooie kabels levert is bij veel mensen al heel duidelijk, zo ook bij AudioEnZo, lees gerust de diverse testen er maar op na. Omdat ik actief laag heb in de Xanadu HRS80 was ik wel nieuwsgierig hoe de Purecable interlinks zich zouden manifesteren in het gebied alleen onder de +/- 200 Hz.
Zo gezegd zo gedaan en Koen van Purecable was bereid om de juiste lengtes interlinks voor zo’n test te leveren, namelijk de nano208 en de nano211. Beide in RCA uitvoering en beide sets met een lengte van 2 meter.
De Purecable nano208 heb ik al eerder getest en deze is op veel punten technisch bijna gelijk aan de nano211, maar er zijn verschillen. Deze laatste heeft bijvoorbeeld een iets grotere buitendiameter, alhoewel dat ook maar 0,3mm scheelt.
Er is echter één voornaam verschil en dat is het gebruikte geleider materiaal, bij de nano208 is dat hiFC koper en bij de nano211 PC-Triple C koper.
© Purecable
Na wederom de gewenste inspeeltijd te hebben gerespecteerd, zijn we hier weer goed voor gaan zitten.
Bij de vorige test van de nano208 was het opvallend dat deze slanker klonk dan de Tubulus Argentus interlink. Na aansluiten van de nano208 en in tweede instantie ook de nano211 in deze nieuwe test was dit echter niet het geval en blijken deze kabels juist wat méér output in het vooral sublaag te hebben. Hoe kan dit zo verschillen? Bij de eerste test was de nano208 tussen de Audio-GD M1 voor- en M3 eindversterker geknoopt, nu zat ie tussen de M1 voorversterker en Hypex Fusion versterker in de Xanadu HRS80. Het verschil is dus in deze set-up een andere eindversterker èn het feit dat in de vorige test het hele frequentiespectrum door de kabel moest en nu maar een klein deel, namelijk tot 200Hz. Wellicht een nog een andere ingang impedantie op de Hypex wat een rol kan spelen? Langere lengtes kabel? Geen idee, maar het “verschijnsel” is er, ik moest er mee leven en dus weer doorrrrrr 🙂
Een lastig dingetje is het feit dat er niet zomaar even 1 op 1 van kabels geswitcht kan worden, er is maar één RCA uitgang op de voorversterker voor handen, dus dat was ompluggen geblazen, het is maar zo.
Ik heb bij deze ronde vooral muziek uitgezocht waar veel laag te beluisteren valt, lekkere baspartijen, drums, mooie diepe stemmen maar ook diep laag ondersteunende synthesizers. Die laatste is wat lastiger qua kwaliteitsbeoordeling maar hiermee is wel de tonale balans te horen. Zie rechts een (onvolledig) plaatje met een overzicht aan instrumenten en hun frequentiebereik waar alles in het witte deel in het frequentiebereik tot zo’n 200Hz ligt, en dat zijn nog best veel instrumenten!
Ondanks dat de laagweergave via de Hypex maar tot zo’n 200Hz loopt, heb je ook te maken met harmonischen en is verandering in het laag absoluut van invloed op de rest van het geluid. Een veel te hard laag verpest midden en hoog, als je het laagvolume daarna terug regelt merk je dat midden en hoog weer helemaal openbloeit! De kwaliteit van de laagweergave wordt dan ook wel eens onderschat heb ik het idee.
Hieronder een kleine greep van de beluisterde nummers:
Een nummer waar een heerlijke baspartij worden gespeeld is het nummer A Thousand Kisses Deep van het album Nightfall van Dieter Ilg en Till Brönner. De krachtige en mooi omlijnde bas-aanslagen maken het prima mogelijk om verschillen bloot te leggen. De nano208 speelt hier fraai diep, vol en de bassen zijn prima te volgen.
Nu maar eens omswitchen naar de nano211 op hetzelfde nummer. De tonale balans is nagenoeg gelijk, beide Purecables geven iets meer laag (in volume) door dan de Tubulus Argentus interlink. De nano211 heeft ten opzichte van de goedkoper broer nano208 echter wel een neuslengte meer controle, dit uit zich in een iets betere basdefinitie en staat het instrument strakker omlijnt in de ruimte. De kwaliteit van het laag is zoals eerder al aangeroerd ook van groot belang voor de weergave in de hogere regionen. De nano’s zitten de trompetweergave van de heer Brönner in het geheel niet in de weg in dat aspect en klinkt in volle glorie en onaangetast.
Manu Katché’s Drum Solo van het album Live in Concert op het ATC label staat bol van de energie. Beide nano interlinks doen het hier uitstekend, het geluid knalt met kracht de kamer in, vol en diep. Toch ook hier weer winst voor de nano211 die de basdrum strakker omlijnt neerzet met meer definitie. Vooral aan het eind van dit nummer gaat basdrum enorm snel te keer (hoe krijgt ie zijn voet toch zo snel op en neer?) en bij de nano211 krijg je meer snelheidsbeleving dan met de nano208. Geen bizar groot verschil maar goed waarneembaar.
Nog zo’n lekker bassig nummer is 3 Guys Named Schmo van Rob Wasserman met Les Claypool & Jay Lane op het GRP album Sounds of 94. Die gasten staan zo heerlijk te bassen op dat nummer, gewoon super. Dat een kabel van belang is blijkt ook hier weer, vooral met snelle baslopen in dit nummer en de verschillende bassen door elkaar, merk je dat deze beter zijn te volgen, mooier gelaagd en gedefinieerd. Het is geen verassing meer dat de PC-Triple C koper dit ook hier erg goed doet. Niet dat de nano208 het slecht doet, nee je moet het omdraaien, het is een kwestie dat de nano211 het iets beter doet.
Het lekker ruimtelijk klinkende nummer Roadhouses & Automobiles van Chris Jones’s gelijknamige album wordt gedragen door een zeer diepe bas. De Fusion’s in de HRS80 staan natuurlijk afgesteld qua volume en correctie op gebruik van mijn eigen kabel, de Tubulus Argentus. Met beide nano’s werd bij dit nummer de weergave iets te dik, te vet. Dit was uiteraard prima met de volumeregeling van de Hypex terug te regelen waardoor de boel weer in een goede tonale balans terecht kwam. Met de bassen in dit nummer kwam er dan weer niet zoveel verschil naar boven tussen de beide nano’s. Wellicht door het laag karakter in dit nummer, het laag is vooral vol, warm en ondersteunend, zonder fijne loopjes en dergelijke.
Chris Jones stem zal ook nog een klein deel in dit frequentie spectrum zitten en klinkt vol krachtig. De nano211 laat hier wel zijn betere klasse horen door de stem nog net even fraaier omlijst weer te geven.
Over synthesizers gesproken, daar komt Yello om de hoek kijken! Het nummer 30000 days van het album Toy uit 2016 is nou echt zo’n nummer dat je zegt, daar zit laag in. Dus wel een synthesizer maar toch ook best wel lekker. Maar, alleen wanneer goed weergegeven.
Het sublaag in dit nummer komt via beide nano interlinks lekker binnen: diep, rijk en vol. Niet tè vet maar toch heerlijk rond. De nano211 lijkt hier toch nog de touwtjes wat strakker in handen te hebben, niet veel maar bij dit soort nummers helpen alle kleine beetjes mee!
Zo zeg, dat was weer een hele exercitie waarbij behoorlijk wat is afgewisseld tussen diverse interlinks tussen de Audio-GD M1 voorversterker en de HRS80 luidsprekers. Je kan er hier ook zo lekker bij en zo, niet dus. Omdat het behoorlijk inspannend is moet je wel je rust zien te bewaren, met een overbelast lijf en dito hersenen is het heel lastig te beoordelen. Dus ook hier geldt: rust kan je redden.
Over de kabels kun je rustig stellen dat dit uitstekende interlinks zijn! In het geval hier, voor alleen de laagweergave ontpoppen zowel de nano208 als de duurdere nano211 zich als kabels die de laagweergave niet in de weg zitten. Ze klinken vol, diep en prima gelaagd met ruim voldoende definitie om laagweergave goed tot z’n recht te laten komen.
De nano211 wint het van de nano208 vooral op definitie en daardoor betere omlijsting van basinstrumenten en lage stemmen. De besproken nummers hierboven zijn maar een greep uit wat er is gespeeld. De signaturen van de nano’s lijken best op elkaar maar kwalitatief verschillen ze toch wat en zijn bij nagenoeg alle nummers te horen, waarbij ik de nano211 altijd als de betere beleef. Vooral bij “snel” laag is het beter te volgen door betere definitie en gelaagdheid. Het verschil met de Tubulus Argentus is ook duidelijk. Die heeft een iets andere tonale balans doordat deze het sublaag iets minder rond weergeeft. Het is meer een smaak ding maar ook in welke set je de kabels knoopt.
De Purecable interlinks beginnen bij een kleine 200 euro voor de nano208 met een lengte van 0,5 meter. Er is een prijsverschil tussen de twee nano’s en die is bij de kortste lengte €100 wat de nano211 duurder is dan zijn broertje. Bij grotere lengtes loopt dit verschil uiteraard wat op. Voor mij persoonlijk is het verschil in klank dusdanig dat dit verschil in prijs zeker verantwoord is om extra uit te geven. U weet wel, de krenten uit de pap 😀
PRODUCPAGINA PURECABLE nano208
PRODUCPAGINA PURECABLE nano211
Gebruikte apparatuur:
Voedingskabels Nanotec #308 PC-Triple C koper met Iego koper-rodium stekkers
Purecable 8-voudig Nano Block met iFi AC iPurifier
Synology DS212+ NAS
SOtM sNH-10G switch met iFi iPower voeding
Intel NUC8i7BEH met iFi iPurifier2 in de voeding
Purecable netHQ V2 netwerkkabels (3x)
SOtM sMS-200Ultra Neo met sPS-500 voeding
Tubulus Argentus USB V2 kabel
Singxer SU-1 met SOtM sCLK-EX Upgrade en sPS500 voeding
Tubulus Argentus I2S (HDMI)
Audio-GD R-7 DAC met Accusilicon klok upgrade
Audio-GD Master 1 voorversterker
Tubulus Argentus XLR interlinks
Tubulus Argentus RCA interlink
Purecable nano208 en 211
Audio-GD Master 3 eindversterker
Tubulus Argentus V2 luidsprekerkabel
Xanadu HRS80 luidsprekers met IsoAcoustic GAIA II
